Ta książka w całości jest bardzo osobista. Zawiera zarówno przemyślenia autora – Marcina, na temat bycia ojcem, który się wspina, ale jest także świetnym punktem odniesienia do obserwacji – żon, partnerek, dzieci mężczyzn, którzy „BYLI” tatą, a już ich fizycznie nie ma, bo zostali w górach na zawsze. Książka „Tato” to szczery rachunek sumienia autora przed samym sobą i jego najbliższymi. Zaczyna się bardzo konkretnie: Kim właściwie jestem? Przed laty odparłbym, że alpinistą. Dziś – tatą, który się wspina.